main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

18 Ιουλ 2015

Μήλος ...Του Ουρανού οι κατακόμβες




Η γη που χνάρια αιμάτινα κι ηρωικά είναι γιομάτη , κρύβει στα πορώδη  σπλάχνα τα φρεσκοσκαμμένα απ τους κοπιάτες  ,  της λατρείας τον ύμνο , την ευλογία και την ευχαριστία των αθανάτων .
Κρύπτες και αρκοσόλια , ναοί που δεν θα γκρεμιστούν από χέρι αγριμαίου  ασεβούς , τάφοι που ακουμπούν επάνω τους τα Άγια …
Ένα Χριστόγραμμα απτόητος  σκαλίζει ο μικρός στρατιώτης που σε λίγο εκεί θα αναπαυθεί …
Και σήμερα διωγμός και μαρτύριο …
Μετριούνται λιγότεροι στης Αγάπης τη σύναξη …
Κι άλλοι στο Δείπνο του Ουρανού ανεβαίνουν …
Τα σώματά τους στους θαλάμους τους νεκρικούς …
Οι ψυχές τους ευφραίνονται στη χορεία των ένΘεων μυστών …
Σιμώνουμε στην σπηλιά του Ουρανού , στης Τρυπητής τα τηλαυγή τα αγιομέρια…
Στην είσοδο,  Εύτολμοι  Καλλιμάρτυρες  και  Θεοφόροι Ποιμένες  προσμένουν τα δάκρυά μας …

Ήταν άλλοι χρόνοι τότε …οι πρώτοι του Χριστού μετά την ένδοξη Ανάληψη… Μα ο Κύριος πάντα ο ίδιος χθες και σήμερα και εις τους αιώνες …Αν πας εκεί θα καταλάβεις … Ήταν από τότε Ιερός ο τόπος . Δεν χρειάζονταν σφραγίδες για να γονατίσεις  … Μόνο όσοι δεν γνώριζαν το αγιασμένο τώρα το μαθαν και τώρα ξέρουν πια πως δεν είναι το τοπίο που σαγηνεύει και τα ηλιόλουστα γαλανοπράσινα νερά και οι αμέτρητες ακτές που κάνουν το νησί διαλεχτό …Είναι τα επουράνια θυσιαστήρια που έκρυψε η ηφαιστειογενής γη . Οι Άγιες Τράπεζες που σμιλεύτηκαν στο χώμα και στο βράχο . Οι μυστικές φωνές , οι κρύφιες ικεσίες οι σιγανές δεήσεις που αντηχούν ακόμα  .
Είναι τα δισκοπότηρα γεμάτα από Σώμα και Αίμα Κυρίου αένααα προσφερόμενα στους γνήσιους ομολογητές της Αληθινής πίστης …Κι όταν τα χρόνια κύλησαν και γίνηκαν οι κατακόμβες τόπος προσκυνήματος και τιμής , φανερώθηκαν οι απόγονοι εκείνων που ακοίμητα καίνε της μνήμης τους το φως… Αυτοί που όταν θα χρειαστεί δε θα διστάσουν να ομολογήσουν και να θυσιαστούν ζωντανεύοντας την Ιστορία , την θαυμαστή αλήθεια , το θαύμα της πίστης !

Θαύμα της πίστης είναι η Μήλος και οι κατακόμβες της !
Στο Ελληνικό , το Ορθόδοξο , το τρισευλογημένο καλοκαίρι ο νους και η ψυχή μας θέλουν να ταξιδέψουν ,να σεργιανίσουν  στα ιερά , τα ηρωικά τα αιώνια ουρανόφωτα … Να περιπλανηθούμε σε ξωκκλήσια και υψώματα λατρευτικά , σε ερημικές παραλίες με ορθρινά ηχολογήματα γιορτάδων ! Να χαμηλώσουμε μπροστά στης Πίστης το μεγαλείο διαβαίνοντας τις αγιασμένες και Αγγελοφύλακτες κατακόμβες …
Στη Μήλο να βρεθώ , να νιώσω του θέρους την Δοξολογία  και το θυμίαμα …Να κρυφτώ και να σβήσω απ την ψυχή ο,τι νοθεύει και λερώνει  το καλοκαίρι με όσα ο Θεός δεν έφτιαξε για να ξοδεύονται …
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~